"Navigare necesse est, vivere non est necesse"

Zawsze wierzyłam w to, że spotkam swoją drugą połówkę, osobę z którą będę mogła dzielić marzenia, pasje. Partnera z którym będzie mnie łączyć zaufanie, partnerstwo. Dla której zrobię wszystko nie zważając na koszty. Jestem nieuleczalną romantyczką...

Znalazłam się tu z powodu Szamana Morskiego, z nikim nie mogłam o tym porozmawiać a czułam, że jak tego z siebie nie wyrzucę to nie dam rady. Radę dałam… jest mi źle, ale wiem, że przyjdzie dzień, że uśmiechnę się na wspomnienie o nim. Dał mi tak wiele, jeszcze więcej mnie nauczył. Jak być lepszym człowiekiem, jak być silniejszą. Pokazał mi morze takim jakie on je widzi, dzięki niemu pokochałam je. Nadszedł moment w którym muszę pójść dalej, już sama… bez żalu, bez łez. Zawsze będę o nim pamiętać ale już nie będę żyć przeszłością. Czas się pożegnać, tak naprawdę dziś zaczyna się pierwszy dzień reszty mojego życia. Czas zacząć planować, nie, może nie będę planować, chwilę poczekam i zobaczę co przyniesie życie. Przecież wiem jak bardzo potrafi zaskoczyć. Jak to się mówi… Raz pod wozem raz na wozie…. Może będę miała jeszcze swoje 5 minut. W tej chwili popłynęłabym w rejs, im dalej tym lepiej. Muszę jeszcze poczekać.

Wiem, że nie mam lekkiego pióra ale przecież nie o to chodzi, nigdy nie przypuszczałam, że zacznę pisać bloga. Może nawet ktoś po drugiej stronie czyta moje wypociny. Będę tu zaglądać i „pocić” się dalej.  Może jeszcze czasem napisze o Szamanie. Powspominam przecież jest co…  Jednak obiecuje, że będę nad sobą pracować.

Wczoraj byłam w sklepie zakupiłam parę kosmetyków, (jak ja nie lubię zakupów) chyba nadszedł czas żeby trochę o siebie zadbać, nie można ciągle używać kremu nivea na wszystko :), ma się już swoje lata na karku a czas się nie cofa. Basen też nie zaszkodzi, chociaż zima to nie jest czas zachęcający na kąpiele ale coś zrobić trzeba.  

A u mnie dzisiaj znów spadł śnieg i znów już prawie nie ma po nim śladu…buźka

Muszę się wytłumaczyć, nie chciałam aby to tak zabrzmiało, raczej chodzi o zdanie sobie sprawy, że sytuacja w jakiej się znalazłam nie jest beznadziejna. Jest mi źle, cholernie źle, czuje się nieszczęśliwa, opuszczona ale są momenty, że zaczynam rozumieć, że życie toczy się dalej. Przede mną jeszcze wiele ciężkich momentów ale musze dać radę…. dam radę. W końcu jestem zdrowa (mam co prawda wątpliwości co do mojej psyche), jeszcze nie tak bardzo stara. Są w dookoła mnie ludzie dla których coś znaczę…. A mój Szaman no cóż pewnie świetnie się bawi…

Przetrwałam dzisiejszy dzień, wracając do domu zajrzałam do ulubionej knajpy posłuchać dobrej muzyki… na żywo. Niestety napiłam się tylko herbatki, takie są skutki wożenia dupska autem. Ale teraz nadrabiam. Nie skończy się na jednym – jutro śpię do oporu.

Żyjcie wiecznie szanta.

No i dzień świąteczny dobiega końca a ja od rana w pracy, chciało się mieć urlop to teraz trzeba zapierdzielać jak mały motorek. To był ciężki dzień a dopiero 18:00 jeszcze parę długich godzin przede mną. Jak mi się uda dotrwać do końca to się napije, oj napije się...

Dzisiaj nie było czasu na myślenie, zamartwianie się. Tak w tym jestem najlepsza doszłam do perfekcji w umartwianiu się nad własnym losem. A przecież złamane serce to nie koniec świata. Ostatnio przeczytałam gdzieś pewną intencję

Powinnam wziąść ją sobie do serca i iść dalej do przodu.

...może jest jakiś przepis na szczęście
może to się mierzy lub waży a może to się definiuje
na jakąś zgrabną logiczną formułę...

kurwa...Czy wam facetom nie wystarczy jak się raz powie NIE, tylko wciąż i wciąż próbujecie!!! Pogratulować wytrwałości... tylko po co to komu. Tak jest zawsze ... Takie już moje szczęście, zawsze chcą Ci których ja nie chce a Ten któremu oddałabym wszystko nie chce mnie znać. Czy mało razy udowodniłam Ci, że zrobiłabym dla Ciebie wszystko, czy kiedykolwiek się na mnie zawiodłeś. Nigdy Cię nie okłamałam, nigdy bym Cię nie skrzywdziła... a jednak tak uważasz. Nigdy nie powinnam Cie pokochać, jesteś moim Szamanem Morskim, zakazaną miłością, za moją miłość płacę teraz wysoką cenę...bardzo wysoką. Nie chce wciąż o tym myśleć, wciąż o tym pisać ale nie potrafię zapomnieć. Tylko czas, jeszcze raz czas, który płynie tak nieubłaganie wolno przyniesie mi ukojenie. W robocie idzie coraz gorzej nie mogę się ogarnąć. Emocje z związane z wyjazdem opadły zostało parę siniaków i szara rzeczywistość której nie mogę znieść. Światełko w tunelu zgasło.

Zrobiłam listę postanowień noworocznych

lepiej późno niż wcale:

1. mniej palić

2. nie pić

3. cieszyć się z rzeczy małych

4. więcej pracować

5. zrzucić parę kilo (jak prawie każda kobieta)

6. ten punkt zostaje wykreslony i tak mi nie grozi taka sytuacja.

7. i zrobić wreszcie Kapitana tak niewiele brakuje

Hmmm..... patrzę na tą listę i myślę sobie 'mało realne' ale mam to w głębokim poważaniu jak się nie uda tragedii nie będzie i niech się wszyscy życzliwi znajomi ode mnie od.......... potrzebuje czasu zanim będę znów starą uśmiechniętą szantą.

Szczęśliwego Wam życzę…

...Morze i wiatr, na dobre i na złe...

Kocham cię tak, jak swoje przestworza Pokochał wiatr...

Zdjęcie twe nad głową w koi swej mam.
Na grzbietach fal poznaję świat nowy,
Krążę wśród skał czujny, gotowy,
Lecz sercem uparcie wędruję tam, tam, gdzie Ty...